என் வலியெல்லாம் உன் வலியாக்கிய உன் விசாலமான அகத்தை இப்போது எங்கு தேடியும் எதுவுமில்லை என்னை நீயாகவே மாற்றிக்கொண்ட உன் ப்ரியத்தின் முன் நான் வெற்றிடத்தின் சூன்யமாகத்தான் இருக்கிறேன் திரும்பவும் அழைக்க முடியாத தூரத்திலிருக்கும் உன்னிடம் திரும்பவும் என் அன்பைக் கோரும் பாக்யத்தை இழந்துவிட்டேன்.நீ வாங்கித் தந்த உடுப்புகளும் உன் நாணயங்களும் என்னிடமிருந்து உன்னை என்னிடம் வைத்திருக்கின்றன அந்த ஆடைகளை உடுத்துகிற தருணங்களிலெல்லாம் நான் தொட்டுக் கிள்ளிய அந்த பிள்ளை முகம் இமைகளிடையே மிதந்து மறைகின்றது என்னைப் பிரிந்து தவிக்கின்ற உன்னில் அழுவதற்கென்று கண்ணீரில்லை என்பதை அறிகிறபோது கருணையற்ற விதியையும் காலத்தையும் என்னையும் சேர்த்து புதைத்துவிடத்தான் தோன்றுகின்றது.
இப்பிறப்பினிடையில் தூய அன்பற்ற இருந்த என்னிடம் எங்கிருந்தோ வந்த உன் கடலளவு காதலில் பிறப்பின் பயனை அடைந்துவிட்டதாகவே திருப்தியுறுகிறேன் உனக்கும் எனக்குமான இடைவெளியில் நீளமாகிவிட்டபோதும் நானென்வோ உன்னருகில்தான் இருக்கின்றேன் உன்னிலேயேதான் இருக்கின்றேன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக